Төсек аяз

Фариза Оңғарсынова өлеңі

Дүние бос қалды ғой сен кеткелі,
күлегеш достарды қой жер - көктегі:
ешбірі өзіңдей боп жүрегімді
шаттықтан не қайғыдан кернетпеді.
Ұйқыдан сен деп аштым жанарымды,
сенделдім, белден астым - дара. шыңды.
Көңілім құздан құлап жүрмін ессіз
жаутаңдап жетім қалған бала ғұрлы.
Жүремін асқақ басып - жанымда мұң,
сол мұңнан мүмкін емес арылмағым.
Сезсең де сезгің келмей жүрсің бәрін,
ал мен де біле көр деп жалынбадым.
Қақшиып жүрген болам, күлген болам.
Сенім жоқ. Төсек аяз. Түндер боран.
Оны тек сен білесің, мен білемін,
ұқшы деп кірістірем кімдерді оған.
Қаптаған жан - күйімді мұнар мынау,
мен үшін аспан мен Жер тұман - қырау.
Өзімді білсем егер, өзіңді мен
ешқашан жек көре алмайтын шығармын - ау.

Фариза Оңғарсынованың басқа өлеңдерін қарау