Одан мүлде көрмедім мықты әйелді, Сақтай білген жалауын жықпай елді

Жәйлап қана салып көр жанар ұшын,
Болмысы оның тым бөлек, дара мүсін.
Жер бетіне тіршілік таратушы,
Жер бетіне жаралған Адам үшін!

Жүрісі де өзгеше, қылығы да,
Түсіне гөр жан сырын шын ұғына.
Кеудесінде күмбірлеп әлди - әні,
Балбұлақтың ұқсайды тұнығына.

Бөлек оның көзінің қарасы да,
Күн сәулесі құйылған санасына.
Ұлылық пен мейірім ұялаған –
Бас имей гөр адамзат Анасына!

Бар пендеден мен оны даралаймын,
Көзге кірбің ілгенін қаламаймын.
Одан асыл, одан пәк тіршілік – пәс,
Еш әйелді оған тең баламаймын.

Жер бетінде сұлу жоқ одан асқан,
Бұл әйелдің бейнесі дара - дастан.
Дәуірлердің қарамай ауырына,
Жаратушы ұрпақты сан алмасқан.

Одан мүлде көрмедім мықты әйелді,
Сақтай білген жалауын жықпай елді.
Білесің бе сен оны, білесің бе,
Адам сыйлар өмірге Жүкті Әйелді?!
Одан Сұлу, көрмедім Мықты Әйелді!!!