Мағжан ЖұмабаевКөрісе алмай зарығып, Сарғайысқан екі жас, Әлдеқалай тура кеп, Көріседі - көңіл мас

Мағжан Жұмабаев

Көрісе алмай зарығып,
Сарғайысқан екі жас,
Әлдеқалай тура кеп,
Көріседі - көңіл мас.
Мөлдіресіп көздері,
Бір - біріне қарайды.
Қысқа болды сөздері,
Жылы у бойға тарайды.
Ауызға ауыз тиісті -
Денелері балқыды.
Тілден тәтті сүйісті -
Жүрек жанды, шалқыды.
Ыстық лебіз сүйгенде
Өртегендей жүздерін.
Енді дене күйгенде
Ашты екеуі көздерін.
Оянысса, адам жоқ,
Түс алдайтын жау ма екен?
Бір - бірін түсте сүйсін деп,
Ойнап сүйген сәуле екен.
Есінеп, бір керіліп,
Қайта тағы жұмып көз:
Ұйқымды, сәуле, бұздың! ,- деп,
Жатты жамылып сұлу қыз.
Абақтыда оянып,
Жігіт уһ деп дем алды.
Көрген түске жұбанып,
Сәулеге алтын қуанды.