Жесірдей боп шашын жайып қара түн, Аңқыма есіп жантаяды жалбыз мұң

Күзден Көктем іздеп жүрем, Қыстан Жаз!
Бұлт үркітіп, мамырлайды ұшқан Қаз.
Түн келгенде аспан жақтан үркектеп,
Мұң жұлдызым жүрегімде қыстайды аз.

Жұлдыз үркер, дауысынан байғыздың,
Хатын күтем, түн жамылып Ай қыздың.
Жесірдей боп шашын жайып қара түн,
Аңқыма есіп жантаяды жалбыз мұң!

Жалбыз мұңым, жан серігім, қастерлім,
Сен ой салып, қара сөзден таспа өрдім.
Сарғаймайтын жапырағы ең жанымның,
Кеше сенің жанарыңнан жас көрдім...

Жазды күтіп жүргенімде күзімнен,
Мұңайтады тырна ізі түзілген.
Ұршық алып шуда бұлттан жіп есіп,
Жалғаудамын арманымды үзілген.

Түн жалайды жүргегімнің тыртығын,
Бөрі мұңым, айға созды тұмсығын.
Жерінсе де, сағынатын сен бар деп,
Көңілімнің жамап қоям жыртығын...