80-90 жылдардағы Қазақстан ауылдары.

) 80-90 жылдардағы Қазақстан ауылдары.
1980 жылдан бастап ауыл тұрғындары бала туудың артуынан 325,9 мың адамғы (4,8%) көбейіп,1991 жылы 7млн 124,6 мың адамға жетті.Ауыл тұрғындарының әлеуметтік жағдайы артта қалды.Тұрғын үймен қамтамассыз ету XII бесжылдықта үздіксіз кеміп отырды.
Себептері:
- Материалдық техниканың нашарлау.
- Құрылыс материалдарының қымбат болуы,
- Қаржының жеткіліксіз бөлінуі.
70-Жылдары басталған «болашағы жоқ» шағын ауылдарды жойып мектептерді, сауда орындарын, дәрігерлік мекемені қысқарту жүрді.
• Совхоздар мен Колхоздардың 1/3-не жуығында типтік жоба мен салынған мектептер,клубтарболмады.
• 400-ден астам шаруашылық тасымал сумен күн көрді.
• Күнделікті тауарларға, балар бұйымдарының жетіспеушілігі көрінді.
Ауылдағы тұрмыс қажетін өтеу мекемелерінің жұмысы төмендеп кетті:
• Қызмет көрсететін көлік - 979-дан 189-ға қысқарды.
• Монша -4202-ден3482-ге азайды.
• Телерадио деталье -334 –тен 226-ға кеміді.
Республика бойынша ең төменгі облыстар:Маңғыстау, Атырау, Жезқазған , Қызылорда.
Ауыл шаруашылығында жүргізілген реформа саясатының салдарынан туындаған проблемар:
• Өнімді өткізудің қиындығы. Жоғары салықтар.
• Қарыз төлемдерінің артуы.
• Мемлекетік қолдаудың болмауы.
• Әлеуметтік қорғау жүйесінің төмендеуі.Ауырухана, мектептер, мәдениет үйлерінің жабылуы.
• Көлік қызметінің қысқаруы.
1998 жылдан бастап ауыл жағдайы бұрынғыданда ауырлай түсті. Ауылдан қалаға көшу жиілеп, елді мекендер қаңырап бос қалды.