Көз жетер болашақ және алыстағы көкжиек.
Қайта құру кезеңінде философиясының алдында тұрған ең басты, күрделі мәселе – ол қазіргі социализм концепциясына баға
беру болып табылады. Негізінде социализмді Маркс пен Энгельс коммунистік формациясының бірінші сатысы деп есептеген.
Ол шынында да солай. Бірақ олар жаңа қоғамдық, мемлекеттік құрылыстың тек жалпы жобасын ғана жасады да, онда болуға
тиіс өзгерістер мен айырмашылықтарды жете суреттеп берген жоқ және беруі мүмкін де емес еді. Маркс пен Энгельстің
социализм туралы теориялық ілімін нақты жағдайға байланысты байытып, оны ілгері дамытты.
Социализмнің жаңа бейнесі адам мақсатына бағытталуымен бірге, ол іргеріден келе жатқан гуманизм, адамгершілік мәселесін
қайтадан қарап, жаңа мәселе етіп қоюда. Соцализмді орнату жүзеге асырудақоғамамыз әзгілік принцптерінен жұрдай болып
қала жаздаған еді, өйткені бұл кезкңде жазықсыз адамдар, тіпті топтар жазаланып құрбандыққа шалынды. Ізгілік - адаиға
деген сүйіспеншілік идеясын бейнелейтін көзқарас. Бастапқыда бұл ағымның қоғамдық ой – пікірде, әдебиетте, өнерде,
ғылымда алдыңғы қатарлы прогресшіл идеялар арқылы қалыптасқаны мәлім. Болашақты болжау, не оны білуге тырысу адам
баласының ежелгі арманы. Ертеңгі күнім қандай, мені не күтіп тұр деп ойламайтын, уайымдамайтын адам дүниеде жоқ.
Қоғамның, не әрбір істің даму логикасын түсіне білмеушілік адам ойын әр саққа жүгірткізіп, оның әр нәрсеге сыйынуға әкеледі.
Осыдан келіп Айдың не Күннің тұтылуын, Жердің сілкінуін әлі болмаған,бірақ төніп келе жатқан қолайсыз жағдайлардың, қауіп
– қатерлердің, қырғын соғыс, не елге келетін оба ауруларының нышаны деп білген. Қазақтар ұлыған и