Қазақ Республикасының ең алғаш астанасы Орынбор (1920-1925), одан кейін Қызылорда (1925-1923), 1929 жылдан 1997 жылға дейін Алматы қалалары болды.
1997 жылы қазанның 20-сында Н.Ә.Назарбаев «Ақмола» қаласын Қазақстан Республикасының астанасы деп жариялау туралы жарлыққа қол қолды. 1998 жылы мамырдың 6-сында Елбасының жарлығымен Қазақстан Республикасының астанасы Асатана қаласы Астана қаласы болып аталды. Осы жылғы маусымның 10-ында тәуелсіз Қазақстанның жаңа астанасының салтанатты ашылу рәсімі өтті. Сөйтіп, Астана қаласы Қазақстан Республикасының жаңа астанасы болды.
Аз уақыттың ішінде Асатана көрікті қалаға айналды. Қаланың ортасынан ағып өтетін Есіл өзенінің екі жағындағы батпақ, қалың өскен қамыстың орны қала халқы демалатын жағажайға айналды. Астана қаласында Президент сарайы Парламент ғимараты, «Интерконтиненталь» қонақ үй, Еуразия университетінің жаңа корпусы, Жастар сарайы, министрліктердің үйлері, көп қабатты тұрғын үйлер мен ғимараттар бой көтерді. Парламент үйінің алдында Төле би, Қазыбек би, Әйтеке бидің ескерткіштері орнатылды. Аспанға атылған ақ барыс мүсіні Қазақстанның ХХІ ғасырдағы бақытты болашағын білдіріп тұр.
ҚАЗАҚ МУЗЫКАСЫ
Халықымыздың ертеден өзіне тән дәстүрлі музыкасы болды. Қазақтың ән мен күйлері халқымыздың әр кездегі тіршілік-тынысын танытады.
Үш өлкенің (үш жүздің) тарихи қалыптасу ерекшелігіне қарай музыкалық шығармалардың әуендік сипаты түрліше болып келеді: әншілік, күйшілік, орындаушылық дәстүрлерінде де айырмашылық бар.
Орндаушылық дәстүрдің түрлері - ән салу, күй тарту т.б. «Жар-жар», «Сыңсу» сияқты үйлену тойларында айтылатын әндер домбыра немесе қобыздың сүймелдеуімен орындалып, қайырмасына көп адам қосылып отырған.
Ауыл-ауылдан аралап ән салып, күй тартқан сал-серілер мен ақын-жыршылар сол дәуірдің музыкасы мәдениетін таратушылар болды. Қорқыт ата (VIII-Ixғ.) музыка нота жазуының үлгілерін ойлап тапқан Әбу Насыр әл-Фараби (Х-ХІ ғ.), ХV ғасырда өмір сүрген Қазтуған мен Асан қайғы - қазақ музыка өнерінің дүлдүл өкілдері.