Фариза Оңғарсынова өлеңі
Бір - ақ жайды, әйтеуір, білдім бүгін:
маңайымды, тіпті анау жыңғыл гүлін
сен арқылы ораймын жылылыққа,
сен арқылы сіңіріп күннің нұрын.
Үстемдігін жүргізіп заман мына,
адамзаттың болмысы жаңарды ма -
мен, әйтеуір, сезінем сен арқылы
әлемдегі жақсыны, жаманды да.
Самарқаумын қызығу, құнығуға,
табиғаттың жатыр ма сыры мұнда -
кешіремін үлкенді, кішіні де,
жақсы, жаман олардың қылығын да.
Менде бұрын жоқ қылық мұның бәрі,
ұқпай келем өзім де сырымды әлі.
Бар дүние кеткендей сүйкімді боп,
жаным жақтырмастар да бұрындағы.
Еткендей - ақ мен бейне таңды мұра,
нәр құяды бір сәуле ән - жырыма;
сенетінді шығардым әр адамның
бойында бір жақсылық барлығына.
Сен арқылы сүйемін бұлақ, күнді,
сен арқылы қысым - жаз, қырат нұрлы.
Сен арқылы жұмбақтар шешім тауып,
сен арқылы самсаған сұрақ тұрды.
Фариза Оңғарсынованың басқа өлеңдерін қарау