Әбдібек Жаманбаев
Ақ көңіл ағам, дархан бір мынау өмірде,
Көп еді - ау, еңбегің еткен ерінбей.
Кетер ме екен, қазақтың қара ұлына,
Саулығыңды да сарт етіп, еңбегің еткен көрінбей?
Өмір деген - өмірлік ұзақ күрес қой,
Күресіп жеңген кісіге тиер үлес қой.
Қара қылды қақ жарып әркез жүрсең де,
Өзіңе дегенде шындықтың желі тұр еспей.
Әттең, дүние - ай, кім білер екен, біз сүріп өткен өмірді,
Түбінде бір дұрысын шешер, туар ма жігіт көңілді?
Болмас еді - ау, арманың алыс көрсең бір,
Тату - тәтті жігіттері өскен өңірді!
Жігіттер бар ғой әр күнін ғана ойлаған,
Қызғыштай қорып, дүниеге көзі тоймаған.
Жігіттер бар ғой күншілік пен өсектен әрі аспаған
Жегі құрттай жаныңды жеуді қоймаған.
Біреулер жүрсе, ертемен кетіп, түн келіп,
Біреулер жүрер, жағынумен күн көріп.
Азаматтық айырылып адал арынан,
Жүргендер көп өсекке еріп, тілге еріп.
Азамат еді - ау - деп жерлейміз бе ертең соларды,
Туған жерден кең сарайдай қылып қазып көр беріп?
Маңғыстау облысы, Бейнеу ауданы,
Боранқұл селосы, Опорный орта мектебінің
3 ә сынып оқушысы Дарханқызы Айерке