Фариза Оңғарсынова өлеңі
Шаттық қайда, ән қайда аласұрған?
Түндер қайда ұйқыны таң асырған?
Байланғандай тіл - аузым тұншығамын
шалға тиген байғұстай шарасыздан.
Күлкі қайда қытықтап шашыраған?
Өрлік қайда қеле алмас қасына жан?
Жанарымнан жанымды ұғынатын
қайда менің аяулым - асыл анам?
Күндер қайда көздерден жалын ұшқан,
Өкпелескен, назданған, тағы ұғысқан?
Сезім қайда жүректі алқындырып,
жын ұрғандай сенделтер сағыныштан?
Достар қайда - сауықтың сәні қайда?
Тілеуі бір, жаны - жаз, әні майда?
Қырық оянып ататын таңдар мына
құйттай, жалғыз жүректі қарымай ма?!
Айдын көлден аққулар ұшқаны ма?
Қайнар қайда құятын күш жаныма?
Үнсіз өрлік шаттығын жерлесе де,
әлі бермей келеді дұшпаныма.
Тағдыр ғұмыр кештірмей малша маған,
кемтар етпей, кенде етпей ар - санадан,
өмір бітті. Мен кешкен сәттің бірін
сезіне алмай өтеді қаншама адам...