Ахмет Байтұрсынов
Түбіне бір Еменнің Шошқа келіп,
Жемісін жерге түскен жеді теріп.
Тойған соң келістіріп ұйықтап алып,
Еменнің түбін қазды тұра келіп.
Шошқаға сол уақытта сөз айтады
Ағаштың басындағы құзғын көріп:
Тамырын қазып, аршып тастаған соң,
Қалмай ма Емен қурап, кеуіп, сынып?
Қураса, қурайды деп, қиналман көп,
Қурамай тұрғанменен, неме ол сеп?
Қурасын, маған салса, күйіп кетсін,
Қайғырман оның үшін уайым жеп.
Құдайым жемісінен айырмасын,
Қылатын мені семіз солар ғой тек! .
Сол шақта күңіреніп сөйледі
Емен Шошқаға айтып тұрған осылай деп:
Ей, шіркін! Жақсылықты білмейтұғын!
Білсең сен, не бетің бар бүй дейтұғын?!
Жоғары қарай алсаң, білер едің
Шыққанын жеміс қайдан сен жейтұғын!
* * *
Дүниеде түрлі - түрлі адамдар бар,
Жақсы мен арасында жамандар бар.
Ғылымды пайдаланып отырса да,
Сезбейтін сол пайдасын надандар бар.
Ахмет Байтұрсынұлының өлеңдері, өмірбаяны