Мағжан Жұмабаев
Жазды күні сұр құлын
Сұлу еді сүліктей.
Құрық көрсе, құлдырап,
Жатушы еді еліктей.
Алдауға түсіп ұсталып,
Тұрғанда құлын байланып,
Жүруші еді Әлжан жанында
Сылап, сипап, айналып.
Қыс түсті, аяз, үскірік,
Көк мұздай бұлтсыз аспаны.
Отарда жатқан жылқыдан
Арық та келе бастады.
Топырлаған арықпен
Сұр да келді тыртиып.
Құлыншағын көргелі
Шыға келді Әлжан құнтиып.
Сұр құлын жоқ алдында -
Жалбыраған жабағы.
Томпиды аузы Әлжанның,
Салбырады қабағы.