Адам болып өту парызымыз!
Сезініп тұрып бір ойдың барын санамда,
Сана – сезімім шарықтасыншы ғаламда.
Ауасы тұман, ал суы сұрғылт ластанып жүр ғой табиғат,
Солар секілді ластанып барады адамда.
Тасып бір қаным тулап тұр шабыт бір келіп,
Ал пенделер бір өсіп, бір пейілденіп.
Күйзеліп алып жүрегі ызаға толғандай,
Адамдар тек жаманға бейімделіп.
Ес жиғандай болмайды жандарға енді,
Жаны кіргендей бір әсерге ол бөленді.
Дәл сол бәлекет жақындарыма жоласа,
Жаным ашиды тітіркендіріп денемді.
Есірткінің арқасында өсірді өсірді адам,
Жақыным қазақ, менің соларға есім алаң.
Осындай өз елімде болып тұрып,
Тұрғандай ой шыңында жазбас қалам.
Болашаққа бар енді қарызымыз,
Адам болып бұл дүниеге келгеннен соң.
Адам болып өту біздің парызымыз.
Автор: Санақұл Бексұлтан Бағдатұлы