Бүгін сабаққа екі қызыл әдемі алма алып келдім. Балалар мұны көрмеді, бірақ алманың біреуін білдіртпей, бірнеше рет еденге ұрып алдым, ал сыртынан олар бірдей болатын.
Мен алманы қолыма алып (еденге құлағанын), оның қандай сұрықсыз екенін айта бастадым: қисық және түсі де жаман дедім. Кейін балаларға маған қосылуын сұрадым (олар мені есінен адасты деп ойлап қалды, білем) және алманы бірдеңе деп келемеждеулерін сұрадым. Оған қандай ғана ат қоймадық десеңші: Сасық алма , Сені кім жейді дейсің және т. б. Менің тіпті оған жаным ашып кетті.