Бұрын ел ішінде болашақты, адам өмірін болжайтын көріпкелдер, әулие-әмбие, балшы, емші, құмалақшылар көп болған. Мұндай қасиетті адамдар қазір де бар. Әр адам оларға келіп бал аштырады. Олар жоғалған малды, затты алыстан келетін жолаушыларды, реніш қуаныштарды болжап айтатын болған және олардың көшпілігі шындыққа айналған. Бал аштырушы кітап ашып, құмалақ салушыларға өтініпшен келгендер көріпкелдерге еңбегі үшін төлем беруі қажет. Оны сыпайылап "бал басы" деп атайды. "Бал басының нақты бағасы, немесе өлшемі болмайды. Әркім қолда барын береді. Кедей, нашар адамдарға көріпкелдер "құдай үшін", яғни тегін бал аша берген. Бұл үшін олар батаға да риза болған. Кейбір әулие адамдар тіпті ештеңе де алмаған.
Егер бал ашушы белгілі мөлшерде ақша, мал сұраса, халық ондай кісілерге бармаған. құрмет көрсетпеген және сенбеген.