Естілсе күй, салынса әнге шырқап,
Тұра алмайды төзім ғып көңіл шыдап.
Жібіп жүре береді жәйіменен,
Оты сөнген ер жүрек қалған мұздап.
Қуаныш па, қайғы ма? Ойды шырмап,
Еркіне алып, өзіне тартады ырғап.
Ішің - тысың елжіреп, ес өзгеріп,
Көңіл жасы кетеді бәрін былғап.
Бейіш үні зыңылдап құбылады,
Көзге елестеп, құлаққа құйылады.
Жас жүрекке орнығып, бойыңды алып,
Жерде еместей көрінер адам жаны.